 Wysłany: Pon 17:03, 12 Cze 2006 Temat postu: |
|
| gęstę gałęzie
pod ciężarem liści nachylają się, zastygają w płaczu powiewają cicho na wietrze wyszeptując historie świata taką starą jak one same szukają ukojenia w ludzkim spojrzeniu pamiętając wszystkie ich pokolenia wkładają na siebie szatę zrozumienia zakwitając na wiosnę skrywaną radością ronią łzy by spojrzeć na świat zza zielonej zasłony |
|
| Wysłany: Wto 16:51, 06 Cze 2006 Temat postu: |
|
Heh okej przestaję się czepiać 
Wybacz, ale zwracam uwagę na wszystko jeżeli chodzi o wiersze ;] :* |
|
| Wysłany: Wto 16:41, 06 Cze 2006 Temat postu: |
|
| Przecinków i kropek , z góry mówię, proszę się nie czepiać
Pisuję tylko wiersze WOLNE, w nich nie musi być interpunkcji, chyba , że chcę się coś zaznaczyć A tamte dwa to wiersze mniej więcej sprzed czterech lat  |
|
| Wysłany: Wto 16:38, 06 Cze 2006 Temat postu: |
|
| Hmm... treść fajna i lekko się czyta, ale...
Dużo błędów interpunkcyjnych - brak wielu przecinków i kropek, takie coś jak "??" nie wygląda ładnie. Kilka literówek. Ogólnie dobrze, ale jeżeli już publikujesz swoje wiersze rób to porządnie. Nawet mi się podobało. Buśka :* |
|
| Wysłany: Wto 16:25, 06 Cze 2006 Temat postu: z pamiętnika ciemności |
|
| Zacznijmy od tego, że nie widze sensu rozbijania weirszy na kategorie
Dlatego wszystkie moje wiersze będą tu. O. Dam na początek te starsze twory
Już czas Już czas, aby słońce wzeszło na niebie Aby uśmiech ogrzał Ciebie aby swiat zamkniety w szarej powłoce nocy Zaznał spokoju i radości , a nie przemocy Już czas juz czas na pierwszy purpurowy słońca blask na niebo rozświetlone bladym switem Na to by trawy rozgrzane wschodem słońca poczuły moc rozkwitu i gorąca Już czas Już czas , by wszystkie ludzkie nadzieję Znalazły swe spełnienie w jednym promieniu słońca I aby świat był pełen ludzkich serc gorąca Ktos mi kiedys powiedział, Że nawet leżąc w łożu pełnym krwi Nie bedę myslał o nikim poza sobą Że nawet gdy moich bliskich dosięgnie nóż Nie zapłaczę szczerymi łzami Czy sie mylił? Nie chcę sprawdzać, Ale chyba nie dużo odbiegł od prawdy. Patrząc teraz w lustro Widzę młodego człowieka. który zapatrzony w swe odbicie, czeka na komplementy i pochwały Nie dostrzega, że na tym swiecie żyją inni ludzie. Świat jest dla niego bardzo mały Ogranicza się do kawałka przestrzeni wokół niego, A on jest królem " tego wszystkiego" Nie chcę byc takim człowiekiem Lecz zbyt trudne są zmiany Tak trudna wyciagnąć pomocna dłoń Nawet do człowieka, którego dobrze znamy Nie chce jednak skończyć przez wszystkich zapomniany Od dziś zaczynam nowe zycie Kto kocha, ten jest kochany |
|